Helena Stawska Mieszkanka kamienicy Wokulskiego, którą zafascynowany był Rzecki, była całkowitym przeciwieństwem rozpieszczonej Łęckiej. Wychowywała córeczkę i opiekowała się matką, udzielał korepetycji, przez co była przykładem kobiety wyemancypowanej (cały czas czekała jednak na powrót męża, który wyjechał za granicę po oskarżeniu o morderstwo, a gdy prawdziwy zabójca przyznał się do winy i tym samym oczyścił Ludwika - nadal nie wracał). Oto jak opisuje ją w swym pamiętniku subiekt [rozdział dziesiąty, tom I]: "Otóż bardzo pragnę, ażeby się Stach ożenił, i nawet myślę, że upatrzyłem mu partię. Bywa czasem w naszym magazynie (i bywała w tamtym sklepie) osoba dziwnej urody. Szatynka, szare oczy, rysy cudownie piękne, wzrost okazały, a rączki i nóżki - sam smak!... Patrzyłem, jak raz wysiadała z dorożki, i powiem, że mi się gorąco zrobiło wobec tego, com ujrzał... Ach, miałby poczciwy Stasiek wielki z niej pożytek, bo to i ciałka w miarę, i usteczka jak jagódki... A co za biust!... Kiedy wchodzi ubrana do figury, to myślę, że wszedł anioł, który zleciawszy z nieba, na piersiach złożył sobie skrzydełka!... "
Pan Tomasz bywał bowiem przed rokiem 1870 na dworze francuskim, następnie na wiedeńskim i włoskim. Wiktor Emanuel, oczarowany pięknością jego córki, zaszczycał go swoją przyjaźnią i nawet chciał mu nadać tytuł hrabiego. Pokaźną sumkę pochłonęło także urządzenie luksusowych apartamentów w ogromnym mieszkaniu, których opis odnajdziemy w V rozdziale I tomu: Pan Tomasz Łęcki z jedyną córką Izabelą i kuzynką panną Florentyną nie mieszkał we własnej kamienicy, lecz wynajmował lokal, złożony z ośmiu pokojów, w stronie Alei Ujazdowskiej. Miał tam salon o trzech oknach, gabinet własny, gabinet córki, sypialnią dla siebie, sypialnią dla córki, pokój stołowy, pokój dla panny Florentyny i garderobę, nie licząc kuchni i mieszkania dla służby, składającej się ze starego kamerdynera Mikołaja, jego żony, która była kucharką, i panny służącej, Anusi. Mieszkanie posiadało wielkie zalety. Było suche, ciepłe, obszerne, widne. Miało marmurowe schody, gaz, dzwonki elektryczne i wodociągi. Każdy pokój w miarę potrzeby łączył się z innymi lub tworzył zamkniętą w sobie całość.
Kazimierz Starski m a bogatą rodzinę "fortuna jakoś zlepi się z różnych kawałków... " Tomasz Łęcki do Izabeli Łęckiej. Doświadczenia Kazimierza Starskiego Światowiec "Przy tym człowiek światowy, bywalec, nawet rodzaj bohatera, jeżeli to prawda, że opłynął kulę ziemską... " Tomasz Łęcki do Izabeli Łęckiej. Obieżyświat "Podróżnicy nie mówią komplimentów, gdyż wiedzą, że pod każdą szerokością jeograficzną komplimenta dyskredytują mężczyznę w oczach kobiet. " Kazio w rozmowie z Izabelą Łęcką. Kazimierz Starski mieszka u prezesowej Zasławskiej "Mieszka u swojej ciotecznej babki a razem chrzestnej matki, prezesowej Zasławskiej" Julian Ochocki do Wokulskiego o panu Kazimierzu. Kazimierz Starski. Charakterystyka wewnętrzna Osobowość Kazimierz Starski to p różniak "Próżniak, bankrut... jak zresztą wszyscy oni - odparł Szuman. -No i eks-konkurent... " Szuman na dworcu rozmawiając z S. Wokulskim. "taki próżniak jak Starski" Prezesowa Zasławska w rozmowie z Izabelą Łęcką w Zasławku. Kazimierz Starski jest z epsuty luksusem "chłopak trochę zbałamucony ciągłym lataniem po świecie" Tomasz Łęcki do Izabeli Łęckiej.
Interesuje się Kazimierą Wąsowską "Zdaje mi się, że krąży około niej Starski. " Kazimiera Wąsowska daje mu kosza "- Już mi pani daje dymisję! - westchnął komicznie Starski. " Gdy Kazimiera Wąsowska kazała mu jechać osobnym powozem. Relacje z Izabelą Łęcką Hrabina Joanna Karolowa swata go z Izabelą Łęcką "Kazio jest wyborną partią" po sprzedaży kamienicy Łęckich. Dawna miłość odrzucona przez Izabelę Łęcką "szalał za tobą. " Tomasz Łęcki do Izabeli Łęckiej. "w sercu Kazia odnowią się zabliźnione rany... Choć szkoda, żeś go wtedy odrzuciła!... " Hrabina Joanna Karolowa o Kazimierzu Starskim do Izabeli Łęckiej. Romansując z Izabelą Łęcką rozbił jej związek ze Stanisławem Wokulskim Odrzucony przez Izabelę Łęcką "Stracił ją i u panny Izabeli oświadczywszy pewnego razu, że nigdy nie ożeniłby się z "gołą panną"; raczej z Chinką albo z Japonką, byle miała kilkadziesiąt tysięcy rubli rocznie. " Narrator o relacjach między Kaziem a Izabelą Łęcką. Relacje z Eweliną Janocką Romansował z Eweliną Janocką, gdy była narzeczoną barona Dalskiego "milczał zgadując, że umizgi Starskiego do narzeczonej barona musiały już przybrać bardziej widoczne formy" narrator opisuje domysły S. Wokulskiego.